Ο φίλος μου ο Σωκράτης....

Ένα ευχαριστώ στον Ηλία για το email...

Επιχειρώντας την προσωπική μου αναδρομή λίγο μετά το 1970, μετά την επαναδημοκράτιση δηλαδή για τους νεώτερους, βλέπω μπροστά μου το φίλο μου τον Σωκράτη να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο με δυο τρεις εφημερίδες παραμάσχαλα. Όλες στο πρωτοσέλιδο είχαν τη φωτογραφία του σωτήρα μας "εθνάρχη" με τα δασιά (πυκνά) φρύδια. Κοτλέ καφέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισιά λαχούρι με φαρδύ γιακά ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και το παχύ Fa Ca Doro χρυσαφικό απ' τα βαπτίσια του στη μόστρα.

Έλεγε ιστορίες στους θαμώνες για την εξορία που τον έστειλε η χούντα. "Αυτοεξορισμένος" κι αυτός (όπως και οι υπόλοιποι σωτήρες μας τότε) στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους Σουηδούς που του αγοράσανε αμάξι επειδή είχε κάνει δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί. Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο χλεχλές με  καινούριο Volvo.

Mε  Volvo ήρθε στην Ελλάδα το 1976 και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, κι αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στην τότε Νομαρχία, " Τμήμα Πολεοδομίας". Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν. Τώρα είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντοποίησε τα πάντα.

Στις αρχές του 1980 το... σχέδιο των καθαρμάτων/αχυράνθρωπων - πλην όμως εθνοσωτήρων/κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό της χώρας στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια, αρκεί να μείνουν τα χωράφια σε λίγους και η παραγωγή να πάει κατα διαόλου. Γιατί άλλωστε μπήγκαμε ρε σεις στην ΕΟΚ; Και του πουλιού το γάλα μπορούσαμε να εισάγουμε... λεφτά είχαμε!!

Το Σωκράτη ξανα-συνάντησα εκείνη την περίοδο στο κέντρο της Αθήνας. Δεν κρατούσε πια " επάρατες δεξιές" εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον μεθυσμένο πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μίστερ, ό έτερος "σωτήρας" με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή, αυτή της "αλλαγής". Ο Σωκράτης ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου στο Αιγάλεω, αλλά και μεγαλο-παράγοντας στην τοπική ποδοσφαιρική ομάδα μαζί με κάποιους αδελφούς Μητρόπουλους... 

Έδωσε βέβαια το Volvo και πήρε μια Μπέμπα 320 με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη, φουσκωμένη, χρυσόμυγα ακρυλικό, με τις εξατμίσεις της και τα στερεοφωνικά της,  Πιρελι 255/55/14 και κεντητά μαξιλαράκια στην πίσω εταζέρα μαζί με τα μεγάφωνα! Τα λεφτά τα πούστικα, έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμα.

Τον χώσανε λοιπόν τα κολλητάρια του, τα κοματόσκυλα (πρασινοφρουροί λέγονταν τότε),  σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του σαν αυγό από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη. Η μέγιστη επιτυχία του χλεχλέ σωτήρα με το ζιβάνγκο ήταν σε πρώτη φάση τα ΜΟΠ και τα πεκέτα Ντελόρ (μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα). Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας ντέ, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγαινε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού (βλέπε γίδια), αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος (ο εθνάρχης!). Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι γλύφτες τους ήταν "εξορία". όχι, όχι ρε παιδια Μακρόνησο και Γιούρα!! τι λέτε τώρα,...Πιο δύσκολη, πιό πικρή κι αβάσταχτη εξορία ρε γαμότο, στην ΞΕΝΗΤΕΙΑ: Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν, Νέα Υόρκη... όπου υπήρχαν αμερικάνικες και αγγλικές πρεσβείες. Εκεί ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους. Αντίσταση βλέπεις, εκ του ασφαλούς την ώρα που οι υπόλοιποι μαλάκες συμπολίτες και συντοπίτες τους στην πατρίδα, τρώγανε το ξύλο της αρκούδας, εξορίζονταν και πέθαιναν άρρωστοι στη Μακρόνησο τη Γυάρο και τη Λήμνο, τραβούσαν τα βασανιστήρια της αλεπούς στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ και τόσα άλλα ιστορικά καταγεγραμμένα πια...Μέχρι νεκρούς και ανάπηρους απο τα βασανηστήρια μέτραγαν τότε οι δυστυχείς συμπολίτες...Αυτοί όμως, βράχοι!!! Εκαναν με τους αντίστοιχους "αντιστασιακούς" καλλιτέχνες ας πούμε στο Παρίσι, δρώμενα για την πατρίδα όπως πάρτυ, γκαλά, πολιτιστικές μπιενάλε, βασανιστικές ομιλίες, ατελείωτες μαρτυρικές συζητήσεις στα καφέ του Σηκουάνα συνοδεία ασμάτων και συνθέσεων που αργότερα χρυσοπουλούσαν στην μάνα πατρίδα και βέβαια αβάσταχτες ώρες πόνου στη σκέψη και μόνο τι τραβάνε οι δυστυχείς που δεν είχαν τις "άκρες" να την κοπανήσουν πούστικα απο την γενέτειρα...

Ο αμερικανοτραφής Ανδρέας Μινέικο Ζιβάγκο λοιπόν, έφερε φράγκα από την Ευρώπη με το εμπνευσμένο σύνθημα "αλλαγή". Πακέτα Ντελόρ, ΜΟΠ,  Λεφτά, πολλά λεφτά με ιδιαίτερη μέριμνα για τα χαιδεμένα παιδιά του συστήματος: ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ!! Από αυτά τα φράγκα λοιπόν ο φίλος μου ο Σωκράτης ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν πια στα πράσινα στέκια, μαζεύοντας ψήφους για το κόμα. Με το συντροφικό Marlboro να εξέχει απ την κωλότσεπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα χαίτη λαδωμένο (με Μπριλ-Κριμ), έτρεχε από μάζωξη σε μάζωξη πρασινίζοντας την επικράτεια. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά με το παιδί και πήγαινε να "πιστοποιήσει" να "εδραιώσει" και να "ισχυροποιήσει" το κοινωνικο/πολιτικό του προφίλ με κολλητάρια/κοπρίτες από κάτι υπουργεία και υπηρεσίες.

Αυτό δηλαδή σήμαινε Ποσειδώνος - Βουλιαγμένης - Εθνική (μέχρι Ενατον)  κατά κανόνα, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι πίστα, κάβα, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, Καφάσης, Πίτσα, Φλωρινιώτης, Σου-Μου, Καν-Καν, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα, γαρδένιες και γαρύφαλα, γκόμενες και πουτανάκια της εποχής να κωλοτρίβονται, τραγουδιάρες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι  με το μονόπετρο δαχτυλίδι. Ξημερώματα, κλασικά για πατσά στη Συγγρού η στο κέντρο, δίπλα και μαζί με τις πουτάνες...

Φτάνουμε αισίως λοιπόν, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ο γιος, ο μοσχοαναθρεμένος  του Σωκράτη μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν "ενεργός" πολίτης. Αιρετός βέβαια Πρόεδρος του 15μελούς (δε στοίχιζε και πολλά άλλωστε) που "κατέβαινε" στις σχολικές εκλογές με το κόμα. Το κόμα άλλωστε ήταν παντού. Όχι βέβαια στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του μπαμπά-Σωκράτη. Είχε μάθει τα κόλπα πως να βγάζει δηλαδή λεφτά από τις μίζες στις εκδρομές, στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους πουλμανατζήδες, τους μαγαζάτορες και τους καθηγητές. Όλοι κάτι βάζανε στη βρώμικη τσεπούλα τους κι όλοι μια χαρά. Οι μαλάκες, τα γίδια, έτσι κι αλλιώς πλήρωναν (και πληρώνουν) αδιαμαρτύρητα...

Ο μοσχοαναθρεμένος φλούφλης εν τω μεταξύ, είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών αλλά κανένα πρόβλημα! Ολα με λίγο σπρωξιματάκι από τον μπαμπά με τα "βύσματα" κυλάνε καλύτερα. Ο κύριος διευθυντής του σχολείου άλλωστε, είχε βλέψεις για προϊστάμενος δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στην οργάνωση και το κόμα. 

Ο Σωκράτης που λέτε, είχε καημό ο μοσχοαναθρεμένος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με το μπάσταρδο του εφοπλιστή, την κόρη του εφημεριδά, του μεγαλέμπορα, του χοντρέμπορα, του κρεατέμπορα, του μεγαλομπακάλη, του μπουζουκά, του "Εισαγωγαί - Εξαγωγαί" κλπ κλπ. Αργότερα οι "δουλειές" με ποιους θα γίνονταν άλλωστε; με άγνωστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Όπως κι έγιναν βέβαια...

Στο τέλος του 90  ο μοσχοαναθρεμένος νεοκοπρίτης  πήγε δυο χρόνια διακοπές στο United States και γύρισε με πτυχίο "Μanagement & Μarketing - Human Resources Manipulation" και κάτι τετοια βαριά ακαταλαβίστικα επιστημονικά! Έμαθε απ' έξω όλα τα κολόμπαρα του Γιέιλ, του Χάρβαρντ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Beginers, ίδια μe αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου και κουρασμένου, που κι αυτός στο United States έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας πρωθυπουργός τρομάρα να τον έβρη τον ανεπρόκοπο!

Επιστρέφει στην Ελλάδα λοιπόν ο χλεχλές, πτυχιούχος βέβαια, κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις (βέβαια) διαφημιστική εταιρία, με καινοτόμες δράσεις, ξήγα και φτιάξη του μπαμπά. Η μπίζνα πήγε καλά από την αρχή καθώς έπαιρνε αβέρτα δημόσιες δουλειές και αναθέσεις. Μερικά φανταστικά παραδείγματα: Οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 1.900.000 δραχμαί, έντυπα Περιφέρειας 4.200.000 δραχμαί, κονκάρδες για το Δήμο 2.000.000 δραχμαί, Συμμετοχή του Δήμου στο Τουριστικό Πανόραμα και τη Φιλοξένια 20.000.000 δραχμαι, Τουριστικη  Προβολή του Δήμου στο εξωτερικό 12.000.000 δραχμαί, Promotion Κατασκευής Αρχαίου Σκάφους τύπου Αργώ 10.000.000, Καταχωρήσεις της Ένωσης Δήμων & Κοινοτήτων (τότε) σε έντυπα εθνικής εμβέλειας 40.000.000 δραχμαι, Προμήθεια Εξοπλισμού Για Τον Καθαρισμό των Ακτών των Βορείων Σποράδων 130.000.000 (δραχμούλες πάντα έτσι;) και πήγαινε με αυτό τον τρόπο το ψιλό γαζί για χρόνια....

Πουλούσε και media στα μέσα που γέμισαν τον τόπο. Βάλανε μπροστάρηδες τον Εβερτ και τον Κούβελα άλλωστε σε Αθήνα και Θεσ/νίκη. Ελεύθερη Τηλεόραση και Ραδιόφωνο ντε!! Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε δουλειές, πολλές δουλειές! Με διαγωνισμούς πάντα, όλα κι όλα!  Α, α α α ...Διαφανέστατα! Ήξερε καλά πως αν δεν χώσεις μαύρα στις τεχνικές επιτροπές καταρχήν (για να "φτιάξουν" τις προδιαγραφές του διαγωνισμού), δεν θα πάρεις τη δουλειά. Οι υπόλοιποι στις επιτροπές αξιολόγησης προσφορών ήτανε ψιλικατζήδες... Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε. Η πιο κερδοφόρα μπίζνα στην Ελλάδα έγινε ο αέρας και το χαρτζηλίκι!!

Ετσι φτιαχτήκανε δημόσιοι υπάλληλοι, δημοτικοί υπάλληλοι, διευθυντές τεχνικών υπηρεσιών, νομαρχιακοί υπάλληλοι και νομαρχιακά κοπρόσκυλα επιτροπών αξιολογήσεων προσφορών και παραλαβής έργων, πρόεδροι και Δ.Σ. δημοτικών οργανισμών, δημοτικών και νομαρχιακών επιχειρήσεων και βέβαια δεν ξεχνάμε τα σκουληκοειδή σαπρόφυτα που "υπηρετούσαν και υπηρετούν" τη δημοσιογραφία και τα κάθε είδους "γραφεία τύπου"... 

Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Βουλευτές, Δήμαρχοι, Νομάρχες, Σύμβουλοι κάθε είδους, Πρόεδροι κάθε είδους, Δ.Σ. κάθε είδους οι οποίοι ξεκίνησαν μπατίρια, αμόρφωτοι, άνεργοι και ανεπάγγελτοι,  και βρίσκονται με αμέτρητες περιουσίες, κλπ, κλπ!

Έτσι λοιπόν για να επανέλθω, κι ο μοσχοαναθρεμένος γιός του φίλου μου του Σωκράτη. Άλλαξε τη φοιτητική κόκκινη Τσέλικα με το μπουρί από πίσω και πήρε μαύρο Cayene. Το sport τούρμπο βέβαια, με τις διπλές εξατμίσεις και φιμέ τζάμια. Σκέτη μου**παγίδα λέμε!!!

Αριθμός κυκλοφορίας ΑΜΡ-8888. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι κι ένα κολλητάρι στο συγκοινωνιών (κάνανε μαζί κάτι δουλίτσες με επαγγελματικά διπλώματα) του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το πιπίνι το "έβαλε" σε μια από τις  οφ-σορ  που είχε μόνο για πάρτυ του με  έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι κοντά στου Σημίτη, για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς...

Στις γκόμενες που ξεμονάχιαζε εκεί έλεγε πως ήταν σύμβουλος του Υπουργείου Πολιτισμού και κολλητάρι του Ζαχόπουλου, έτσι για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε και κονομούσε χοντρά φράγκα και άνετα...

Ο μπαρμπα Σωκράτης πιά,  ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά ρε παιδί μου και γκαβά! Και δεν πατούσε το πόδι του εκεί και τάπαιρνε χοντρά!

Από τη Μύκονο τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του μέσα από την πισίνα (πάντα με πιπίνια πουτανάκια) ή το τζακούζι  που έφερε ειδική διπλωματική παραγγελία απ´τη Σουηδία να του θυμίζει την καταραμένη ξενητειά. Τι διάολο ρε, ο Σαρτζετάκης για την Πετρούλα "έφερε" ολόκληρο C-130 και την κάνανε όλοι γαργάρα...

Τέλος πάντων, παρήγγειλε αργότερα και μια σάουνα αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό στην Αράχωβα. Από τη Μύκονο ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθούν τα "βύσματα". Έτσι κι αλλιώς με το σκάφος μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και έτρωγες και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το status. Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο άλλωστε του χρηματιστηρίου τους άφησε απίστευτα και για άλλη μια φορά γκαβά και ακούραστα φράγκα!!!

Η μπίζνα απλή και οι κοροιδάρες (βλέπε γίδια) πάμπολλες: "φούσκωναν" λοιπόν ανύπαρκτες εταιρίες (τυχαίο παραδειγμα: Οινοπνευματική Βόλου - εκλεισε το 1995) πιο γρήγορα κι από τη Φαρίνα Γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία (και αλλαχού για τους ψαγμένους) μη καρφωνόμαστε τώρα, με τσουβάλια, σακούλες, τσάντες, σάκ-βουαγιάζ της Ολυμπιακής, διπλωματικούς σάκκους, καράβια, αυτοκίνητα, με ότι θές και φαντάζεσαι τέλος πάντων, ακόμα και με τραπεζικούς λογαριασμούς γίνονταν στα ίσα θηριώδη transfers και βρίσκονται βέβαια μέχρι σήμερα εκεί για τα καταραμένα γηρατιά. Ο μπάρμπα Σωκράτης έμαθε πως ο καλύτερος φίλος του και γείτονας στο πατρικό του δίπλα, αυτοκτόνησε από την απόγνωση καταχρεωμένος, με άνεργη όλη την οικογένεια και κατασχεμένο σπίτι. Έχασε τα πάντα. Ο Σημίτης που είχε ψηφίσει ο μαλάκαρος, τον είχε διαβεβαιώσει με τον Γιάννο και τους άλλους, πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο δύστυχος  Σωκράτης συγκλονισμένος, έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία... Είχε επιτροπή...

Στα μέσα του 2000 μπήκε πατέρας και γιος στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητάρια με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και προμήθειες κάθε είδους. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές, αεροδρόμια, νοσοκομεία,  φάρμακα, ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Ητανε αφεντικά μαγάλα πλέον, με αμέτρητες Α.Ε. και Μονοπρόσωπες Ε.Π.Ε. Είχανε πρόσφατα αποκτήσει και μετοχές σε Μεγάλο κανάλι! Εθνικής εμβέλειας. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα και τσάμπα ρε πούστη μου! Οργασμός δουλειάς με τους Αλβανούς δικέ μου! Ποιοί Ελληνες ρε;  Με τα μεροκάματα που ζητάγανε οι τεμπέληδες; Άστους, μας τελειώσανε αυτοί. Κανονίστηκε και με τον Αντωνάκη τότε, το 92 (πολύ καλό παιδί επι τη ευκαιρία) να ανοίξει τα σύνορα, κανονίσαμε και με τον Κάρολο τότε (εξαιρετικός κύριος και αυτός) και ψηφίστηκε η άρση του εμπολέμου με την Αλβανία και τους υπόλοιπους, τζάμι λέμε!! Πολλά λεφτά ρε παιδί μου! Φράγκα να ματσουλήσουνε όλα τα πουτανάκια της παραλιακής!!!

Τα 4-5 τελευταία χρόνια έχασα τα ίχνη του Σωκρατάκου και του γιου του. Η συμβία τόσκασε με Αλβανό αριστοκράτη και έχει 3-4 ξενοδοχειακές επιχειρήσεις στην Αδριατική και πολύ χοντρή διατροφή. Είχα κι εγώ ρε γαμότο τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης και δεν το επιδίωξα. Έμαθα μάλιστα πως αγόρασαν κατα το 2009 μαζί με κάτι βουλευτές σπίτια στο Los Angeles και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει θανάσιμα επικίνδυνος τόπος για τη φάρα τους και μάλλον έφυγαν νωρίς. Μπράβο τους πάντως!  Όπως οι καλοί κλέφτες. Μια καλή μπάζα και τον πούλο! Άλλωστε πόσους (και ποιούς) να χωρέσουν τα γαμημένα τα ελικόπτερα;;;

Οι περισσότεροι από τους κολλητούς τους όμως, είναι ακόμα εδώ: πάμπλουτοι, άπληστοι, αδίστακτα κτήνη, απάνθρωποι ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών, ταπεινωμένων και άνεργων πια ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος χλεχλές της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος νούμερο στην ρουλέτα, και να κερδίσει δυστυχώς τις εκλογές ρίχνοντας τη χώρα στα νύχια των διεθνών και ντόπιων τοκογλύφων και τραπεζών.

Σωκράτης και Υιός Α.Ε. ίσως να τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι ξακουστοί Λουδοβίκοι του παρελθόντος.

Στην Ελλάδα, μπορεί το 95% των γιδιών να κοιμάται νανουρισμένο από τα σκυλάδικα του Φοίβου, τα νεο-πουτανάκια των ΜΜΕ, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας και τα βοθρολύμματα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή, του Αλέξανδρου και του Καραισκάκη...

Καλή σου τύχη ρε Σωκράτη! Τα χαιρετίσματα όλων μας στο μοσχοαναθρεμένο και στην κυρά. Που ξέρεις, ίσως σε καλέσουμε να ξανασυναντηθούμε τις μέρες που έρχονται...

Εμείς εδώ στην πατρίδα να έχουμε ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!!